Sen 4-6 yıl okuduktan sonra bir iş bulmak için kendini zorluyorsun. Bir süre çabaladıktan sonra işverenin eğitim seviyesi senden düşük olduğunda anlaşamayacağınıza dair bir ön yargı oluyor. Türkiye'de benim patronlarım hiç bir zaman benden yüksek lisans sahibi değildi. Çoğunlukla o ezikliği çalıştırdığı kişilere göstermek istediler. Özgeçmişim de bu insanlar bulunmamaktadır. Kişiye saygı duymayan kişilerin işine de saygı duymam.
Ben 35 yaşında Uluslararası İlişkiler mezunu , amatör olarak içerik yazarlığı ve çevirmenlik yapan birisiyim. Aylarca kendimi iyi hissetmediğim işlerde çalıştım. Hiç bir zaman kendimdeki problemleri karşı tarafa yansıtmadım. Saygısızlık oldu saygıyla hakkımı savunarak cevap verdim. Çoğu zaman karşılıksız yardımları dile getirmeden yaptığım halde nankör olarak nitelendirildim. Size soruyorum iş verenler neden bu kadar egolu ve kendilerini sırf işveren olduğu için psikolojik olarak yaptırımlarda bulunma isteğini kendinde bulur?
Ben 35 yaşında ülkenin iş istihdam adaletsizliğinle kaybolan bir bireyim. Benim gibi bir çok üniversite mezunu sevmediği işlerde saatlerce çalışıp sırf iş etiği diye dışarıda selam bile vermeyeceği insanlara güler yüzle yalandan karşılıyor. Bir insana hissetmediğim hiç bir sözü söylemedim, işsizlikten değil haksızlıktan ağlıyorum.